Σας προσκαλούμε στην καλοκαιρινή γιορτή της Προσχολικής Αγωγής των Εκπαιδευτηρίων μας, που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 06/06/2016 και ώρα 19:00, στον Δημοτικό Κινηματοθέατρο Βύρωνα (πρώην Λουίζα) Νέας Ελβετίας 34 & Σεβαστείας, Βύρωνας

ΕΙΧΕ ΑΠ’ ΟΛΑ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΑ

Συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Το παιδικό αυτό βιβλίο είναι μία διδακτική ιστορία της Μαρίας Παπαγιάννη σε εικονογράφηση της Έφης Λαδά. Πρόκειται για ένα γλυκόπικρο παραμύθι που δείχνει τη ματαιότητα της συσσώρευσης πλούτου και υλικών αγαθών, όταν αυτά στοιβάζονται δεν μοιράζονται.

Είναι ένα συμβολικό παραμύθι που αποδομεί την καταναλωτική κοινωνία και δείχνει ότι όταν η κατανάλωση γίνεται αυτοσκοπός η κατάθλιψη είναι το τελικό στάδιό της.

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

«Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας βασιλιάς που είχε απ’ όλα και είχε πολλά. Ζούσε ευτυχισμένος κι αυτός και όλοι στο βασίλειο, ώσπου είδε στ’ όνειρό του ότι τα έχασε όλα. Ο φόβος ρίζωσε μέσα του. Κι ύστερα τίποτα δεν ήταν όπως παλιά. Ο βασιλιάς δε μίλησε σε κανέναν για τους εφιάλτες του. Δεν ήξερε, ο χαζός, ότι οι πόνοι και οι χαρές μοιράζονται. Κι έτσι οι πόνοι μικραίνουν κι οι χαρές μεγαλώνουν».

Πρόκειται για ένα παραμύθι παραβολή για τη σύγχρονη εποχή, που καλλιεργώντας τον φόβο κατακερματίζει το εμείς και οδηγεί τον άνθρωπο στην εφιαλτική απομόνωση. Ένας βασιλιάς, ένας άνθρωπος δηλαδή, αρχίζει να φοβάται για τα υπάρχοντά του και προσπαθεί να τα κρύψει για να τα προστατέψει. Ο ένας φόβος γεννάει τον άλλο και ο βασιλιάς μπερδεύεται στα δίχτυα τους κι αντί να αντιδράσει, να μοιραστεί το πρόβλημά του και να μιλήσει στους αγαπημένους του, κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό του. Όσα ο ίδιος δε χαίρεται τα απαγορεύει και στους άλλους. Οι άνθρωποι τρομοκρατημένοι ζουν σε περιορισμό, αλλά τις νύχτες λένε στα παιδιά τους παραμύθια για μια άλλη χώρα δίκαιη και ελεύθερη. Όταν ο βασιλιάς νικηθεί ολοκληρωτικά από τους εφιάλτες του, τα παιδιά προσπαθούν να θυμηθούν το παραμύθι που τους λέγανε οι γονείς τους τα σκοτεινά χρόνια, προσπαθώντας να διατηρήσουν μια μικρή φλόγα μέσα στις στάχτες. Μια άλλη χώρα, σ’ ένα άλλο αύριο, όπου όλοι μαζί θα μοιράζονται σε ίσια κομμάτια το ψωμί και θα κοιτάζονται στα μάτια.

Το παραμύθι ξεκινάει από εκεί που τα άλλα παραμύθια τελειώνουν. Ο βασιλιάς τα έχει όλα και έχει πολλά. Είναι όμορφος σαν ουρανός. Δυνατός σαν το βουνό. Έτρωγε, γελούσε, γλεντούσε, τραγουδούσε χόρευε, έπινε κρασί από το βαρέλι, είχε πολλά παιδιά κι ακουγόταν μέχρι τα γειτονικά βασίλεια. Κι όμως, ήταν οι σκέψεις που έκανε ο βασιλιάς για τα υπάρχοντά του. Η απληστία του να μαζεύει χάνοντας από δίπλα του τα ουσιώδη.